اختلالات خلقی در کودکان

اختلالات خلقی در کودکان می تواند شامل طیف وسیعی از اختلالات روانی و رفتاری باشد که بر احساسات ،رفتارها و توانایی های اجتماعی و تحصیلی آنها تاثیر می گذارد.این اختلالات جزو دسته ای هستند که مربوط به سن خاصی نیست و ممکن است در هر سنی رخ بدهد.کودکانی که این اختلال را دارند گوشه گیر ، کم فعالیت و عصبانی هستند.

ویژگی اختلال بدخلی در کودکان  

1-افسردگی : کودکان مبتلا به افسردگی ممکن است احساس غم،بی ارزشی ،یا ناامیدی کنند.علائم می تواند شامل تغییرات در خواب،اشتها و انرژی،کاهش علاقه به فعالیت های معمول و افکار خودکشی باشد.
2-اضطراب : کودکان مضطرب ممکن است نگرانی های غیر منطقی و مداوم داشته باشند.که می تواند به مشکلاتی مانند اضطراب جدایی،اضطراب اجتماعی  و اختلالات وسواسی_اجباری منجر شود
3-تحریک پذیری و عصبانیت مداوم : کودکان ممکن است به طور مداوم تحریک پذیر و عصبانی باشند، و این حالت ها می توانند بدون دلیل مشخصی ایجاد شوند.
4-انفجارهای خشم مکرر : کودکان با اختلالات بدخلقی اغلب انفجارهای خشم ناگهانی و شدید دارند که به صورت غیرمنطقی و بیش از حد به محرک های معمولی واکنش نشان می دهند.
5-مشکلات خواب و اشتها : تغییرات در الگوهای خواب و اشتها مانند بی خوابی یا پرخوابی و کم اشتهایی یا پرخوری ،معمولا در کودکان با اختلالات بدخلقی دیده می شود.
6-کاهش علاقه به فعالیت های معمول : کودکان ممکن است علاقه شان به فعالیت هایی که قبلا از آن ها لذت می برند را ازدست بدهند و در انجام فعالیت های روزمره خود دوچار مشکل بشوند 
7-مشکلات تمرکز : اختلالات بدخلقی می توانند به کاهش تمرکز و توجه کودکان منجر شوند که ممکن است بر عملکرد تحصیلی آن ها  تاثیر منفی بگذارد.
8-کناره گیری اجتماعی : کودکان ممکن است از دوستان و خانواده خود دوری کنند و تمایل کمتری به شرکت در فعالیت های اجتماعی داشته باشند .
9-نشانه های جسمی : برخی از کودکان ممکن است از نشانه های جسمی مانند سردرد،معده درد، یا خستگی شدید شکایت کنند که منشائ روانی دارند.
تشخیص و درمان اختلالات بدخلقی نیازمند مراجعه به متخصصان روان شناسی و روانپزشکی کودک است.

انواع اختلالات بدخلقی  

1-اختلال افسردگی عمده 
2-اختلال افسرده خوب
3-اختلال دوقطبی
4-اختلال بدخلقی اخلالگر
5-اختلال عاطفی فصلی

عوامل موثر بر اختلالات بدخلقی در کودکان  

1-عوامل ژنتیکی : وجود سابقه خانوادگی اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی می تواند خطر ابتلا به این اختلالات را در کودکان افزایش دهد.
2-عوامل بیولوژیکی : عدم تعدل شیمیایی در مغز به ویژه انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و پامین می تواند به اختلالات خلقی منجر شود
3-عوامل محیطی : تجارب استرس زا مانند طلاق، مرگ یکی از اعضای خانواده و بی توجهی می توانند  خطر اختلالات خلقی را افزایش دهند.
4-عوامل روان شناختی : کودکان با ویژگی شخصیتی خاص مانند عزت نفس پایین یا حساسیت بیش از حد ممکن است بیشتر در معرض اختلالات خلقی باشند
5-عوامل اجتماعی : روابط ناکافی با همسالان یا مشکلات در مدرسه می توانند به اختلالات خلقی منجر شود.
6-عوامل فرهنگی : باورها و نگرش ها فرهنگی نسبت به مسائل روانی و خلقی می توانند بر نحوه بروز و مدیریت اختلالات خلقی تاثیر بگذارد