اضطراب و اختلالات مرتبط کودکان

اضطراب و اختلالات مرتبط باآن در دوران کودکی می توانند به شکل های مختلفی بروز کنند و تاثیرات متنوعی بر زندگی و رشد کودک داشته باشند.

اضطراب دوران کودکی چیست ؟  

اضراب دوران کودکی یک وضعیت روان شناختی است که در آن کودکان دچار نگرانی ها و ترس های شدیدی می شوند که با شدت بیشتری نسبت 
به همسالانش بروز می یابد.این اضطراب می تواند بر زندگی روزمره کودک تاثر بگذارد و ممکن است به شکل های مختلفی ظاهر شود.

انواع اضطراب : 

1-اضطراب جدایی : کودک ترس شدید جداشدن از والدین یا مراقبان خود را دارد،نگرانی بیش از حد در مورد ازدست دادن یا آسیب دیدن والدین ،کابوسهای مکرر درباره جدایی 
2-اضطراب اجتماعی : کودک ار موقعیت های اجتماعی یا قرار گرفتن در جمع دیگران می ترسد: ترس از تمسخرشدن یا قضاوت قرار گیرد،اجتناب از فعالت های مدرسه و اجتماعی ،علائم فیزیک مانند عرق کردن،تپش قلب ...
3-اضطراب عمومی : کودک دربار مسائل مختلف زندگی روزمره به طور مداوم نگرانی ارد: نگرانی بیش ازحد و غیر واقع بینانه درباره رویدادهای آینده،
مشکل در کنترل نگرانی ها،تحریک پذیری،خستگی،....
4-ترس های خاص : کودک ترس های شدیدی از چیزها یا موقعیت های خاص مانند تاریکی،حیوانات،یا مکان های خاص دارد .
5-اختلال پانیک : کودکان مبتلا به این اختلال حملات پانیک مکرر و غیرمنتظره  را تجربه می کنند : حملات ناگهانی،ترس شدید..


عوامل اضطراب و اختلالات مرتبط با کودکی  

علل اضطراب و اختلالات مرتبط با آن در کودکان می تواند ترکیبی از عوامل ژنتیکی ،زیستی،محیطی و روان شناختی باشد.

1-عوامل ژنتیکی 
وراثت : وجود سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی می تواند خطر بروز این اختلالات را در کودکان افزایش دهد.ژن ها ممکن است نقش مهمی
در انتقال ویژگی ها اضطرابی از والدین به فرزندان داشته باشند.

2-عوامل زیستی 
عدم تعادل شیمیایی در مغز : ناهماهنگی ئر سطح ناقل های عصبی مانند سروتونین و نوراپی نفرین می تواند در بروز اضطراب نقش داشته باشد.
شرایط پژشکی : برخی شرایط پزشکی مانند مشکلات تیرئیدی ،دیابت و سایر اختلالات  فیزیولوژیکی می توانند به اضطراب منجر شوند.

3-عوامل محیطی 
تجارب زندگی استرس زا : وقایع زندگی مانند طلاق والدین،مرگ عزیزان،تغییر مدرسه یا مهاجرت می توانند باعث اضطراب در کودکان شوند.
محیط خانوادگی : خانواده هایی که دچار استرس بالا،مشکلات مالی ، یاد درگیری های مداوم هستند،ممکن است کودکان را در معرض خطر
بیشتری برای توسعه اضطراب قرار دهند.
تربیت محافظه کارانه : والدینی که بیش از حد محافظه کار و سخت گیر هستند،می توانند باعث بروز اضطراب در کوکان شوند.

4-عوامل روان شناختی
شخصیت و خل  وخو : کودکان با شخصیت های حساس تر و کمال گرا ممکن است بیشتر مستعد اضطراب باشند. 
مهارت های مقابله : کودکانی که مهارت های لازم برای مدیریت استرس و مشکلات را ندارند، ممکن است بیشتر دچار اضطراب شوند.

5-عوامل اجتماعی 
فشارهای اجتماعی و تحصیلی : انتظارات بالا از سوی مدرسه یا جامعه،فشارهای تحصیلی و رقابت های اجتماعی می توانند به اضطراب کودکان دامن 
بزنند.
تاثیرات همسالان : ترس از طرد شدن یا مورد تمسخر قرار گرفتن توسط همسالان نیز می تواند منجر به اضطراب اجتماعی شود

6-عوامل فرهنگی 
انتظارات و باورهای فرهنگی : فرهنگ ها و جوامع مختلف می توانند استاندارها و انتظارات خاصی را بر کودکان تحمیل کنند که ممکن است
به اضطراب منجر شود.

درمان اختلالات اضطرابی در کودکان

درمان اختلالات اضطرابی در کودکان نیازمند یک رویکرد چندجانبه و شامل تر کیبی از روش های روان درمانی ، دارو درمانی و حمایت های محیطی 
و خانوادگی است.

1-روان درمانی 

درمان شناختی - رفتاری 

تکنیک های شناختی :  این تکنیک ها به کودکان کمک می کند تا افکار منفی . تحریف شده خود را شناسایی و تغییر دهند.
تکنیک های رفتاری : شامل تمرین های عملی برای مواجهه با موقعیت های ترش آور به شیوه ای کنترل شده و تدریجی است.یکی از روش های موثر حساسیت زدایی سیستماتیک است که در آن کودک به تدریج با موقعیت های ترسناک مواجه می شود.

بازی درمانی
استفاده از بازی به عنوان یک ابزار برای کمک به کودکان در بیان احساسات و تجربه موقعیت های اضطراب زا در یک محیط امن و کنترل شده.

2-دارو درمانی  

داروهای ضد اضطراب : در موارد شدیدتری پزشکگان ممکن است داروهایی مانند مهارکننده های انتخابی  باز جذب سروتونین را تجویز کنند.
این داروها می توانند به کاهش علائم اضطراب کمک کنند، اما باید تحت نظارت دقیق پزشک مصرف شوند.

3-آموزش مهارت های مقابله 

تکنیک های آرام سازی : شامل تمرین های تنفس عمیق،آرام سازی عضلانی تدریجی و تجسم ذهنی مثبت است.
مدیریت استرس آموزش تکنیک های مدیریت استرس به کودک و خانواده
مهارت های اجتماعی : آموزش مهارت های ارتباطی  و اجتماعی به کودک برای کاهش اضطراب اجتماعی

4-تنظیم محیط  
ایجاد یک محیط امن و قابل پیش بینی : ساختاردهی به محیط زندگی کودک به گونه ای که احساس امنیت و پیش بینی پذیری بیشتری داشته باشد.
کاهش استرس های محیط : شناسایی و کاهش عوامل استرس زای محیطی مانند تنش های خانوادگی یا فشارهای تحصیلی.

5-همکاری با مدرسه  
 
آموزش معلمان و کارکنان مدرسه : اطلاع رسانی به معلمان و کارکنان مدرسه در مورد اضطراب کودک و نحوه حمایت از او در محیط مدرسه.
تعدیل وظایف تحصیلی : شناسایی و کاهش عوامل استرس زا ی محیطی مانند تنش های خانوادگی یا فشارهای تحصیلی.

6-فعالیت های جسمانی و ورزشی 
تشویق کودکان به شرکت در فعالیت های جسمانی و ورزشی که می توانند به کاهش استرس و اضطراب که بهبود خلق و خوی آنها کمک کنند.

7-پیگیری و ارزیابی مداوم 

ارزیابی پیشرفت : نظارت مداوم بر پیشرفت کودک و تعدیل برنامه درمانی براساس نیاز های او.
جلسات پیگیری : برگزاری جلسات منظم برای اطمینان از پیشرفت درمان و ایجاد تغییرات لازم در رویکرد درمانی.

مهم است که هر برنامه درمانی به صورت شخصی سازی شده و بر اساس نیازها و شرایط خاص کودک طراحی شود. همکاری نزدیک با متخصصان روان شناسی و روان پزشکی و استفاده از حمایت های خانوادگی و محیطیب می تواند به موفقیت درمان و بهبود  وضعیت کودک کمک کند.